Herkese merhabalar,
Bu haftasonu benim için çok farklı geçiyor, çünkü etkileyici bir durum yaşadım ve hala etkisindeyim.
Geçen hafta çok yoğun bir iş sürecim vardı. Yazılım geliştirme yöntemi olarak, scrum ile geliştirme yapmaktayız ve sprint bitişine de sadece 2 gün kalmış durumda. Sabah ofise gidiyorum bir bakıyorum ki eğitim planlanmış, bilgisayarım uyarı veriyor.
Şaşkınlıkla bir hata sanıyorum, bir sürü işlerim var hemen iptal etmeliyiz diye düşünmeye başlıyorum ve eminim kendimden. Yöneticim ile görüşüyorum, diyorum ki bu eğitimi ne yapacağız çok yoğunum işlerim var mümkün değil ekstra vakit yok. Cevap çok kısa ve net. İşleri haftaya ertele, eğitim önceliğimizdir!
Bi duruyorum, nasıl yani ama önemli işler var bitirmem gereken. Ardı arkasına 2 tam gün eğitim bu işlerin hiçbirine dokunmamak anlamına gelir. Yine çok net bir ifade, evet biliyorum, eğitim daha önemli ! Ve donup kalan ben. Alışmışım önce iş gelir şeklinde yaşamayı, zamanında yeri gelir doktora gitmeyi ertelemek durumunda kaldığım da olurdu. Eğitimime bu kadar değer veren bir kurumda çalışmak ne büyük bir lütuf.
Yıllardır kendi ofisime bu kadar yakın böyle bir kurum hatta kurumdan öte böyle müstesna bir aile var iken, kendi mütevazi ofisimde teknoloji üretme mücadelem gerçekten masum ve büyük bir cesaret biliyorum ancak bazen birşeyleri uzaklarda aramamak gerektiğini de görmenin küçük bir üzüntüsünü de yaşamıyorum diyemem.
Böylesine değer gördüğünde insan, gerçekten başkalaşıyor, omuzlarındaki yük sahip olduğu sorumluluk duygusu gerçekten artıyor. Tabi aldığımız eğitimin ne kadar kaliteli olduğundan, eğitime gittiğimde iyiki gelmişim diye düşünüp durmaktan kendimi bir türlü alamadığımı hiç anlatmıyorum bile. Bizler için İstanbul'dan alanında en iyi uzmanları getiren, kendi işleri varken eğitim için kendi işlerini haftaya erteleyecek kadar bana değer verip eğitime önem veren bir aile için, ben çalışırım. Hem de öyle çalışırım ki, yıllardır kendi işimi nasıl sahiplendim ise öyle çalışırım. Mesai kaldığımda IT ofisimizin boşa yanan ışıklarını kapatacak kadar sahiplenirim.
İşte bu da böyle bir yazı oldu, yazmasam eksik kalırdı, varsa birkaç okuyanım saygılar sevgiler :)